مدح و مرثیۀ حضرت ام البنین سلام‌الله‌علیها
بس که عشق آکنده در جانِ تو یا امّ‌البنین عقل یکسر گشته حـیرانِ تو یا امّ‌البنین دامنت گر مهدِ عشقِ حضرتِ مَه می‌شود چونکه دریائیست دامانِ تو یا امّ‌البـنـین ساقیِ گـلهای زهـرا می‌شود در کـربلا آنکه دارد شوقِ چـشـمانِ تو یا امّ‌البنین آسمانت با ستاره شب به شب آذین شود مـاه مـهـمـانِ شـبـسـتانِ تو یا امّ‌البـنـیـن بالهای زخمیِ عـباس در پروازِ توست بوسـه گاهش مهـرِ دستانِ تو یا امّ‌البنین آسمانِ کربلا خالی ز تصویرِ تو نیست هر نگاهـش زخـمِ پنـهانِ تو یا امّ‌البنین روضۀ گلهای تو تسکینِ قلبِ کربلاست مَشک پُر از اشکِ مژگانِ تو یا امّ‌البنین تا ابـد دامـانِ دریـایت سـتـایش می‌شود تا ابـد سـرسـبـز پـیـمانِ تو یـا امّ‌البنـین واژۀ نامادری در شأن و عنوانِ تو نیست هر چه مادر پس به قربانِ تو یا امّ‌البنین |